Manu Jungle tour

Hola!

Onze zesdaagse tour in de jungle kende wat ups en downs, maar was een mooie ervaring. Omdat we zo'n lange tour hadden geboekt, konden we erg ver de jungle in. De manu jungle kent drie zones, en in onze tour konden we er twee bezoeken.
De avond voor de tour hadden we nog snel veel Deet ingeslagen en zijn we begonnen met malaria pillen slikken. De ochtend erna moesten we om half vijf s ochtends op de plaza staan, waar de bus stond te wachten. Omdat de groep best groot was geworden (13 personen), waren er twee gidsen mee.

Op de eerste dag hebben we vooral veel in de bus gezeten. In de ochtend stopten we in een klein dorpje waar we ontbijt hebben gekregen en waar we een klein museum over de streek hebben bezocht. In de middag bereikten we "cloudforest". Daar hebben we een paar keer een kort wandelingetje gemaakt, en hebben we al veel soorten vogels en vlinders gezien. Daar hebben we gelijk al de nationale vogel van Peru (cock of the rock) gespot: Een felrode vogel met een rare blob op z'n kop. S avonds kwamen we aan in de eerste lodge (Rainforest lodge). Daar waren prima bedden met klamboes in mooie houten hutjes. Na het avondeten (dat echt uitgebreid was), deden we nog een kleine 'night walk' on het meertje bij de lodge. Daar maakte we kennis met meneertje mega pad (20 cm hoog), een giftige en dodelijke mier, de mierensnelweg en tenslotte werd ons getoond dat het hol van de tarantula spin (groot en harig) zich onder uitgerekend ons huisje bevond. Daarna konden we "rustig" gaan slapen.

De volgende ochtend gingen we al weer vroeg verder met de bus. We maakten en stop bij een coca-plantage (iedereen kauwt hier op coca blaadjes tegen de hoogteziekte) en daar zagen we de eerste ara's. Dit waren twee regenboog ara's die niet heel erg mensenschuw waren en sommige van de groep zelfs achtervolgden. Hier zagen we ook nog veel andere tropische vogels. Ook hebben we voor de eerste keer aapjes gezien. Na een kort stukje in de bus stapten we over op de boot. Wij dachten dat het een goed idee was om voorin te zitten, maar toen het begon te regenen bleek dit een minder strak plan. Gelukkig konden we na twee uurtjes verkleumen opwarmen in de hot spring. Deze was echt natuurlijk, lekker warm en er hing een heerlijke zwaveldamp. Daarna volgde nog een lange boottocht tot de tweede lodge (bonanza lodge). Daar zijn we kort na aankomst gaan lopen naar een 16metter hoge uitkijktoren. Vanaf dit platform hebben we meerdere soorten ara's, toekans en vele andere tropische vogels gespot. Toen het donker werd liepen we terug naar de lodge en hebben we weer veel insecten gespot, waaronder heel veel peruvian-pink-tooth-tarantula's en een mooie grote salamander.

De derde dag zou een lange bootreis worden. Voor ons voelde hij nog extra lang. Nadat we het ontbijt in de boot hadden gegeten, voelden we ons een voor een steeds misselijker worden. Daar had ongeveer de helft van de groep last van. Laten we het zo zeggen...Kotsen in de amazone-rivier kunnen we van ons lijstje afstrepen. Terwijl Myrthe bleef steken op een schamele twee keer, kon Maura de overwinning op haar buik schrijven met een score van vier. Tijdens de tocht hebben we nog wel capibaras gezien, meneerNielson-aapjes een veel meer beesten. Het middagprogramma hebben we overgeslagen en we zijn gelijk naar onze lodge gestrompeld, onder supervisie van de Nederlandse jongen die er iets minder slecht aan toe was (Charlie). Terwijl wij lagen uit te zoeken in ons huisje, kwam Mickey the Mouse op ziekenbezoek. Gelukkig kreeg schijtluis Myrthe daar niet veel van mee, want die lag voor pampus. We weten niet zeker waardoor we ziek zijn geworden, het kan zowel het eten zijn als de malariapillen of een combi.

De ochtend daarna voelden we ons allebei iets beter en gingen we mee met de katamarantocht over een meer (picture twee kano's met een vlot erop, dat voooriit geroeid moet worden door  quacamole (bijnaam voor de bootman). Toen hebben we kaaimannen gespot, veel aapjes en heel veel vogels. Daarna is Myrthe blijven pitten de test van de dag (lopen was nog te zwaar), en Maura heeft pijl en boog geschoten (doel = papaya), naar voetballende peruaantjes gekeken en nog een wandeling door de rimboe gemaakt.

De vijfde dag waren we gelukkig allebei echt beter, en begin de terugreis naar de bewoonde wereld. Dit was dus weer een hele lange boottocht terug naar bonanza lodge. Nu ging de tijd alleen veel sneller, omdat we ook daadwerkelijk in staat waren van de reis te genieten. We kwamen vroeg in de lodge aan, waardoor we nog even in de hangmat konden chillen. Toen het nog licht was, zijn we met een deel van de groep anderhalf uur lang de jungle in gelopen. Daar stond een camouflagetoren van 6 m hoog, vlak naast een speciale modderpoel. Deze klei bevat mineralen die de vertering van giftige planten kan verbeteren. Daarom komen hier s nachts vaak tapirs een hapje nemen. We lagen met z'n allen op een rijtje, allemaal in je eigen klamboe. De gids had een roostertje gemaakt: iedereen moest een uur lang in een tweetal s nachts de wacht  houden. Tijdens je shift moest je om de zeven minuten even kort op de poel schijnen, met een hele felle zaklamp. Als je iets zag, moest je de mensen naast je wakker knijpen en zij moesten dat met hun buren doen. Wij zaten in een andere shift,aar hebben allebei een keer een tapir in de spotlight kunnen zetten. In totaal zijn er zes tapirs gespot.

De laatste dag moesten we vroeg uit bed, omdat er nog een lange reis zou volgen. Eerst nog een stuk met de boot en dan nog een lang stuk met de bus. Omdat het nu hard regende tijdens de busreis, konden we niet erg snel rijden. De wegen waren modderig en in elke bocht zag je de afgrond (best wel spannend). Later dan gepland kwamen we in Cuzco aan. Aangezien het spitsuur was, kon de buschauffeur ons niet afzetten op het grote plein in het centrum. Daarom betaalde de gids voor iedereen een taxi, netjes geregeld :). Uit de taxi zijn we gelijk een pizzeria ingerold en daarna lekker naar bed in het hostel.

Die nacht zouden we namelijk weer vroeg op moeten staan, de rainbow mountain tour stond op het programma. Half vier s ochtends zouden we opgehaald worden. Toen om 4.15 er nog steeds niemand was werden we wel een beetje ongerust, was er toch iets niet goed gegaan bij het boeken? Nadat we ons reisbureautje hadden gebeld, kwam er gelukkig toch om 4.40 een busje ons halen. Een drie uur lange busreis zou volgen, met helaas weinig slaap door de kleine plekken en heftige rijstijl van de chauffeur. Daarna kregen we ontbijt in een klein dorpje. Door dat hele dorpje liepen allemaal alpaca's, echt super schattig. Na het ontbijt moesten we nog een klein stukje met de bus, voordat de wandeling kon beginnen: Een klim van 4500 m tot 5200 m! Deze tocht ging ons toch best wel zwaar af, misschien door weinig slaap, of doordat ons lichaam niet meer gewend was aan de hoogte (jungle was op 200 m hoog). Maura heeft ook nog een klein stukje met het paard afgelegd, omdat het klimmen echt pittig was. Maar we bereikten allemaal de top! Boven aan gekomen was het erg koud en lag er sneeuw, er stond zelfs een sneeuwpop. Maar het uitzicht over de rainbow mountain (en eigenlijk ook de andere bergen er allemaal omheen), maakte veel goed. De terugweg ging een stuk gemakkelijker, Myrthe heeft met Charlie ook zelfs een stukje rennend afgelegd. Maura kreeg tijdens het dalen wel last van hoofdpijn, toch misschien lichte hoogteziekte. Na de uitgebreide lunch in het dorpje (waar we allemaal maar drie happen van gegeten hebben), begon de bumpy ride terug naar Cuzco. Slapen lukte weer voor geen meter helaas. In Cuzco hebben we een afscheidsdiner gehad met z'n vieren, omdat de dag erna onze wegen zouden splitsen. En als verwennerij voor onszelf, zijn we daarna met z'n vieren een massagesalon in gegaan: Full body+inca massage (gewoon hard kneden). Hier was ons lichaam wel aan toe na de Salkantay, jungle tocht en de rainbow mountain. Toen hebben we afscheid genomen. Maar niet voor lang haha...We wilden Charlie en Esther nog graag bedanken voor de leuke twee weken samen en al hun hulp toen wij zo ziek waren tijdens de jungle tocht. Daarom hadden we Sinterklaas gedichtjes geschreven en zakjes met pepernoten gevuld (die hadden we meegenomen uit Nederland, je wilt hier toch ook een beetje Sinterklaas vieren).  Met deze cadeautjes zijn we door de regen naar hun hostel gelopen en ze opgezocht. Het was een hele leuke verrassing. Daarna hebben we wel echt afscheid moeten nemen helaas.

Vandaag is onze chill dag. We hebben uitgeslapen tot wel half zeven! We gaan nog wat foto's die Ryse (de jungle gids) gemaakt heeft ophalen en verder nog wat door Cuzco wandelen. Vanavond pakken we de nachtbus naar Arequipa. Onze eerste nachtbus.. Hopelijk kunnen we een beetje slapen.

Adios!
Maura en Myrthe